Hier aan de kust

"Hier aan de kust, de Zeeuwse kust".. Ja na bijna 3 maanden weg van huis kreeg ik opeens een hele sterke behoefte aan Blof en nu ik Blof hoor, krijg ik opeens ook heel veel zin om jullie te vertellen wat wij allemaal gedaan hebben. Ik weet het, ik had nog zo gezegd dat ik mijn blog zou blijven bijhouden. Er waren alleen zoveel toffere dingen te doen tijdens het reizen.. Toch herinner ik mij elke dag nog als gisteren, dus komt helemaal goed

Van Port Macquarie - Crescent head - South West Rocks - Nambucca Heads - Coffs Harbour - Yamba- Ballina - Byron. Yeah Byron, eindelijk we zijn in Byron! De weg naar Byron bestond weer uit de mooiste stranden, veel kampeerplekken op National Parks en lekker rondtouren. We werden vooral goed in op de meest onmogelijke plekken eten. Worstjes bakken aan het strand, sandwiches maken op een klif en wokken op een berg werden onze dagelijkse bezigheden. We werden verwend met mooie stranden, ik kan me herinneren dat we in Yamba aankwamen. Echt een super mooi strand, helder blauwe zee en wit zand, zo eentje waar jullie alleen maar van kunnen dromen, en dat we tegen elkaar zeiden: "Weer een strand, een happie eten en weer door." Het was jammer dat het nog koud was, want het zag er zo verleidelijk uit om te zwemmen.  Maar dat maakte allang niet meer uit toen we in Byron aankwamen, daar kon alles. Het weer was goed en de sfeer is nergens meer zo relaxed geweest. Misschien wel iets te relaxed. Wij sliepen in de beruchte Arts Factory, het hippie hostel. Nou is Byron sowieso al overstroomd door hippies, maar dit hostel sloeg alles. Ik rook er meer wiet dan in Amsterdam. Elke avond werden we overspoeld met life muziek en reggae/ska feestjes in hun eigen bierbrouwerij, en elke ochtend met Aboriginal workshops. Er was geen ontkomen aan, overal waar je zat kreeg je gezelschap van een man met een baard en een papegaai op zijn schouder om je over te halen mee te doen. Wij sliepen hier in de jungle, dit is een soort van Lowlands camping, en probeerden contact te leggen met onze mede kampeerders. Met de nadruk op proberen, de meeste waren al te ver heen. Wij vroegen wat hen in Byron bracht, het antwoord was: court. De beste man stond met een jointje in zijn hand te vertellen dat hij drie keer opgepakt was met wiet in bezit en moest wachten tot de rechtbank. Na nog een paar van dit soort gesprekken, zijn we gaan zoeken naar mensen die ons konden vertellen wat voor gezellige dingen er in Byron te doen waren. Het hostel zelf was totaal anders en het leukste hostel tot nu toe

De laatste dag hadden we ons een doel voorgelegd. Een surfboard kopen. Ik zag het al helemaal voor me, surfboardjes op het dak en gaan. Binnen een halfuur waren we klaar, twee mooie tweedehands boardjes voor een leuk prijsje. De terugweg duurde wat langer, we namen per ongeluk de weg langs de travel agencies. Met 7 visite kaartjes rijker konden we gaan surfen. Dit deden we bij Ballina, een stukje terug, alhoewel Byron de surfspot schijnt te zijn van Australië, was het te druk voor ons. Het was al moeilijk genoeg om Nick niet met mijn surfboard voor zijn kop te slaan, dus laat staan het strand van Byron. We waren al in Ballina geweest en we herinnerden ons dat het daar zo lekker rustig was. Na 2 uur kutten en kloten zijn we teruggegaan. Heerlijk gevoel, gewoon omdat het kan. Pas later, toen we weer een Byron aankwamen bij de tent hoorden we over de haaien aanvallen bij Ballina een week ervoor. Oooeepss.

Gelukkig kwamen we nog levend aan in Brisbane. De eerste echte stad nadat we zijn vertrokken uit Sydney. Het weer viel een beetje tegen toen we bij de Gold Coast aankwamen, dus we hadden besloten eerst Brisbane te doen voor we ons gingen wagen aan de golven van Surfers Paradise. We werden zo enthousiast van de lichtjes, het reuzenrad en de gezelligheid, dat we besloten een lang weekend te blijven. Omdat het al savonds laat was en we sochtends in een hostel aan wilden komen reden we eerst naar een National Park toe om gratis te kunnen kamperen. Dat National Park was er alleen niet, dus na een uur lang een berg op de hebben gereden, zijn we terug gaan rijden naar de dichtstbijzijnde goedkope camping. Het hek was dicht, dus we gooiden ons tentje maar voor het hek neer. De volgende ochtend werd Nick al vroeg wakker, hij dacht paardenhoeven te horen en mensen te horen praten over een wedding. "Lul niet!" We stonden tussen de paarden en in de verte stond het altaar al klaar. De weddingplanner kwam te paard aangereden, we dachten: kuuut we zijn de lul, dit kan toch niet waar zijn. Maar ze kwamen alleen om wat tips te geven over slaapplekken en de stad. Goed, op naar Birsbane. Het was heel fijn om weer in een stad te zijn, we kochten biertjes en zijn gewoon lekker gaan genieten. We sliepen in een goedkoop hostel in China Town, dat was te merken ook. Naast 30 Chinezen sliep er nog een stel, jaartje of 50, met 5 kleine kinderen, 11 grote kinderen en 6 kleinkinderen. Ja, allemaal van hetzelfde stel. Waarom? Geen idee, ze zagen er in hun joggingspakken ook niet heel gelovig uit. We hebben in 4 dagen de hele stad doorgelopen, want waren te gierig om een ov kaart te kopen. De laatste dag toen we in de andere kant van de stad waren, besloten we één keer zwart te gaan reizen met de ferry. Super stiekem en zenuwachtig slopen we van de ferry af toen we op de plek waren waar we moesten zijn, waar we een folder in onze handen kregen: "profiteer van onze gratis Ferry." Aldoende leer je. Na elke museum gezien te hebben en met pijn in onze voeten werd het weer eindelijk beter en zijn we een stukje terug naar de Gold Coast gaan rijden

Zelf vond ik de Gold Coast vergeleken met de andere stranden die we hebben gezien een beetje tegenvallen. Het was echt een soort van feest bestemming ala OhOh Cherzo. Vooral hele hoge flatgebouwen en opgemaakte poppetjes. Nick vond het wel leuk, hij wilde vooral heel graag surfen. Hier was ik het mee eens. Er was hier geen goedkope slaapplek te vinden, dus toen zijn we wild gaan kamperen op een schiereiland. De eerste dag surfen waren de golven super hoog. Geen surfer te bekennen, ik kon niet eens mijn surfboard vasthouden, na de eerste golf besloten we dat het veel vetter was om te zwemmen in de wilde zee. In Nick kwam echt een klein rood jochie naar boven, hij was zo blij, dook in alle hoge golven. Ik probeerde achter hem aan te duiken, maar verzonk bijna, schaafde over de zeebodem en kwam met een bloedneus weer boven. De volgende dag keken we weer met treurige ogen naar de hoge golven en besloten we niet langer te wachten en door de rijden. We wilden ons echt heel graag opfrissen na dat zout en zijn stiekem gaan douchen bij een camping, Nick als betrouwbare leraar vroeg een klein kindje om de code van de douche. Haha stelletje zwervers, maar de douche was zo lekker warm. Daarna stond er iets groots te wachten dus het mocht ook wel. Ik zou voor het eerst mijn tante gaan ontmoeten

Eerlijk is eerlijk, we waren een beetje zenuwachtig. Dit was meteen weg toen we aankwamen. John deed het hek open en Christine stond ons al op te wachten met open armen. We kregen een warm bedje in hun knusse huisje. Vanaf moment één was het heel gezellig en hebben we vooral veel gekletst. Het deed mij erg denken aan thuis. Het is gek om met iemand aan de andere kant van de wereld die je nog nooit hebt gezien, te praten over de mensen die heel dicht bij jou staan en die zij ook heel goed kent, het leek net alsof we elkaar al jaren kenden. Ze weet het precies, Bas en Judith, Bart en Nikki, allemaal schatten. Het huis is echt nostalgisch. Buiten naar de douche lopen en achtervolgd worden door een witte pony met fel blauwe ogen en er weer uit komen met een kudde grote koeien voor je neus, waren ochtend rituelen. Zaterdag avond was in Brisbane de afsluiting van Brisbane festival. Dit festival was al aan de gang toen wij er verbleven, maar het stelde niet veel voor. De Aussies kunnen helaas niet zo goed festivals bouwen zoals wij dat gewend zijn. Riverfire, de vuurwerkshow, was daarentegen wel de moeite waard. Christine en John wilde de drukte vermijden en bleven thuis, wij zijn vanwege de drukte met de trein gegaan. We hadden helemaal bedacht al in de middag heen te gaan om een mooi plekje uit te zoeken, maar alles ging weer op Nicky en Vera tempo. Om 19:00uur begon de vuurwerkshow met helikopters en straaljagers en daarna begonnen de vuurwerkpijlen. Wij moesten rennen voor de vuurwerkpijlen.  Het was wel heel mooi. Weer terug bij Christine en John die alles hadden gezien op de televisie, werden we bijgepraat over wat wij gemist hadden. Na 5 super gezellige en warme dagen zijn we weer door gaan rijden met de belofte nog een paar keer een bakkie te komen doen. Het afscheid vond ik even moeilijk, maar weer op naar het volgende avontuur. (Maandag 28 september)

Om het leuk te houden, laat ik het even hierbij, er volgt snel meer!