Goede Tijden Slechte Tijden. Soms geluk en soms verdriet.

Waar was ik gebleven, maandag 28 september. Tijdens reizen vallen data en tijden in het niets. Je wordt een soort van oermens, je eet wanneer je honger hebt, slaapt wanneer je moe bent, reist wanneer je verder wilt en blijft als je het naar je zin hebt. Na 2 maanden niet op de klok gekeken te hebben, was de overgang naar een huis en een baan een grote overstap. Nick staat elke dag om half 4 midden in de nacht op om te gaan schuren en ligt elke dag om 20uur in zijn bed. Ik probeerde in de tijd dat hij op zijn werk was te leren voor mijn Engels papieren en in de avond werkte ik als waitresses in een Italiaans restaurant. Kortom ik kwam thuis, Nick lag te slapen, ik werd wakker, Nick was alweer weg, Nick kwam thuis en ik was weg. Toen kwam het moment dat ik mij realiseerde dat ik 16000 kilometer van mijn vertrouwde vrienden en familie weg was. In plaats daarvan woonde ik met twee Duitse mannen waar niet veel meer uitkomt dan heel veel gezucht en geklaag. Een ander huis zoeken is met de kerstdrukte voor de deur ook niet te doen, dus het is slikken en doorgaan, je weet waar je het voor doet.

Tuurlijk dit was minder leuk dan het reizen zelf, maar ik kan wel oprecht zeggen dat ik van deze periode het meest heb geleerd. Ik voel me nu een volwassen vrouw, die zich alleen laat beinvloeden door de mensen die er toe doen en die niet de kaas van haar brood laat eten.. De mensen die mij goed kennen die zullen echt opkijken van de juridisch juiste manier zoals ik mijn inmiddels ex-werkgever van het Italiaanse restaurant erop heb gewezen dat hij onze overeenkomst niet na is gekomen. Het is wel waar, backpackers worden hier soms als hondjes behandeld. Met de nadruk op soms, want Nick die krijgt broodjes sandwiches en cookie dough van zijn baas. Hoe dan ook het aller belangrijkste wat ik heb geleerd deze periode, is hoe gek ik ben op Nick. Het uurtje op het strand tussen ons werk door maakte onze dagen. Als ik hem in zijn ogen kijk zegt hij al duizenden woorden.

Waar we het voor deden? Nou dit! Na het bezoek aan mijn tante en oom, zijn we door gaan rijden naar het noorden. Hier vlakbij liggen de glass house mountains, daar  zijn we even gestopt. Bizar mooi uitzicht, het is een soort van Nederland, zo vlak, maar dan in het midden, uit het niets, 3 hele hoge bergen. Ooeehhh we komen steeds dichterbij mijn favoriet, Fraser Island... Maar eerst nog de Sunshine Coast. Wat kan ik hier over zeggen, na onze reis van Sydney tot Cooktown zijn we hier 2 maanden gaan wonen, werken en studeren. Dit zegt eigenlijk al genoeg, we verkozen deze plek als mooiste woonplaats. Toen we aankwamen keken we elkaar in de ogen en was het al duidelijk dat dit perfect voor ons was. Mooie witte stranden, hele gezellige boulevardjes en stadjes en geen skyscrappers..:):) We zijn eerst alle stranden en dorpjes afgereden, overal een duik genomen, geprobeerd te surfen, gewoon omdat het kan. Tegen de avond was ik er heilig van overtuigd dat ik Mars zag, omdat ik mij kan herinneren van mijn Algemene Natuur Wetenschappen lessen dat die eens in de zoveel tijd heel groot zichtbaar is. We zijn als een malle naar het strand gereden in Noosa om te kijken. Mars bleek op te stijgen, misschien was het toch gewoon de maan. Blijkbaar wat lessen gemist..  Daarna een slaapplek gaan zoeken, altijd een gevoelig moment in onze reis, mijn taak haha.. Leuk, je weet nooit waar je terecht komt

Dit keer was het 12 kilometer dirt road. Allemaal kangoeroes langs de weg:) Net toen we dachten dat het niets werd en om wilde keren, was er opeens een hek aan het eind van de weg. Het was een horror scene, pik donker, een ijzeren hek met tralies, waarop met een veroeste spijker een schuin bordje hing met: "John landing camping ground".. We keken elkaar aan, wilde omdraaien, Nick zet hem in zijn achteruit, trapt het gas in, en de auto valt uit. Hij ging niet meer aan. Oke, dan maar even kijken of we hier kunnen slapen. Samen met staart tussen onze benen naar een soort van hok gelopen en zoeken naar een deur. Er kwam een heel oud mannetje aangelopen met een stok. Hij zei: "Eight dollar and close the gate." We gaven hem 8 dollar, kregen een kaartje en wisten de auto 10 meter verder op de camping neer te kunnen zetten.   Ik zette het tentje op, Nick deed de moterkap open. Al gauw kwamen er een paar zombies aangelopen. Oke perfect, misschien als we ze een biertje aanbieden laten ze ons met rust. "Where are you from?", "The Netherlands", toen waren we vrienden. "Seriously, cool! You can get good shit there, the police comes here every now and then and steals all our shit.. Big problems.." Ja, we zaten op een camping waar hele bijzondere mensen wonen. "Do you have problems with your car?, I will pick up Toni..!" Toen begon het, Toni had hem goed zitten. Blijkbaar had hij ervaring, want de auto startte weer. De volgende ochtend was hij alleen een onderdeel kwijt geraakt, maar die vonden we weer terug ergens tussen de motor.

De volgende dag, zijn we lekker gaan surfen. Niet voor lang, toen de koppeling er opeens weer mee stopte. Er lag een hele plas water onder de moter, oke terug naar Toni. Toni had geen tijd. Iemand anders van ons kamp nam een kijkje, zei dat het opgelost moest worden bij de garage en heeft ons opweg geholpen met een goedkope garage. Die avond kwam Eli even langs, de jongen waarmee wij onze bizarre dag op het strand hadden meegemaakt en waarbij we een aantal dagen hebben geslapen in New Castle. Hij had besloten zijn leven totaal om te gooien, zijn baan op te zeggen en in Cairns op een Cattle station te gaan werken. Onderweg naar het noorden wilde hij ons overhalen om mee te gaan. Het was wel weer heel gezellig! Hij sleepte ons de volgende dag naar de garage, stond erop ons te tracteren op een mega ontbijt en is daarna weer verder gaan rijden. Wij hadden wat problemen bij de garage, de bon steeg van 200 dollar, naar 400 dollar, naar 600 dollar, naar uiteindelijk rond de 1000 dollar. Toen was ik er helemaal klaar mee, zijn we naar de monteur zelf toegelopen die toegaf dat zijn baas veel te veel geld vroeg en zijn we overeen gekomen op 700 en geen cent meer. De monteur beloofde ons dat de auto weer zo goed als nieuw zou zijn. Klein detail, Eli had ons over gehaald om een check te doen om zeker te zijn dat alles oke is met de auto voordat we verder zouden rijden. Het bleek dat er een stang waarmee de band vast zat aan de auto bijna was gebroken. Van nu af aan zou ik iedereen aanbevelen om een check te doen

Goed onze Boy deed het weer, we vonden dit wel een gepaste naam. Hij is zo groot en lomp. Na de hele dag bij de garage rond te hangen om meneer schuinkop, de baas kon je letterlijk en figuurlijk niet recht in zijn ogen aankijken, in de gaten te houden zijn we weer thuis gekomen bij onze vrienden. John landing camping ground is als hotel carlifornia, You can check out anytime, but you can never leave. We pakte elke dag onze tent in omdat we dachten verder te gaan reizen, maar uiteindelijk kwamen we in de avond weer terug haha.. Elke avond zaten we weer op dezelfde plek te eten, overdekte picknick tafels met bbqs, uitzicht op de rivier en de zee. Gek genoeg was het elke dag overdag heel mooi weer en in de avond een hele grote storm met regen en onweer. Vanaf die plek kon je alle bliksemflitsen zien inslaan. Misschien hebben jullie het gezien op het nieuws, grootste bliksem storm in jaren in Brisbane, toen zaten wij op die plek te kijken. Het leuke was, dat we elke avond nieuw gezelschap hadden. Na ons 4e afscheid van de camping, zijn we in de ochtend nog even een super mooie wandeling gaan doen in Noosa. Langs de kust, allemaal privé strandjes en richting een klif. Onderweg hebben we dolfijnen gezien van heel dichtbij, toen Nick mij eindelijk zo ver had gekregen om door te lopen, was ik al helemaal niet meer te houden. We zagen letterlijk onder ons vanaf het klif hele groepen walvissen. We zijn gaan zitten en kijken.  Af en toe kwam er een enorm beest naar boven, spoot water in de lucht, draaide zich en sprong weer terug in het water. Echt zo bijzonder. Toen we terug kwamen van de wandeling was het alweer laat, zijn we al onze inkopen gaan doen voor fraser en zijn we maar weer gaan eten bij de picknick tafels om daarna voor 5e keer ons tentje op te zetten bij John Landings Camping Ground

Nu komt het: Fraser!!! Mijn favoriet. Uhm nee sorry, ik ben gaan schrijven over Fraser, maar dat verdient een eigen blog. DOEEIII

xx Knuffels uit Australië!